(فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ): آنان هم چنان شعيب را تكذيب كردند و بمدت هفت روز گرفتار گرماى شديد شدند، بدون اينكه نسيمى بر شهر و سرزمين آنها بوزد. آن گاه ابرى پديد آمد كه براى فرار از گرما به سايه آن پناه بردند و در همين موقع بود كه آتشى آنها را فرو گرفت و همگى سوختند. آن روز سخت‌ترين روزهاى دنيا بود. چنان كه مى‌فرمايد:

(إِنَّهُ كانَ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ‌): عذاب آن روز بزرگ، سخت و دشوار بود.

ظله: در اينجا به معنى ابرى است كه سايه بيفكند.

(إِنَّ فِي ذلِكَ ...): اين قسمت تفسير شد.