(مِنَ الْمُؤْمِنِينَ‌): نوح گفت: پروردگارا، قومم تكذيبم كردند، ميان ما و آنها به عذاب حكم فرما و مرا و مؤمنانى كه با منند از عذاب نجات ده.

(فَأَنْجَيْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ‌): نوح و كسانى را كه در آن كشتى مملو از انسان و حيوانات با او بودند، نجات بخشيديم.

(ثُمَّ أَغْرَقْنا بَعْدُ الْباقِينَ‌): پس از نجات نوح و همراهانش بقيه را كه در كشتى نبودند غرق كرديم.

(إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ‌): در اين داستان دلالتى روشن بر يگانگى خداست و بيشترشان ايمان نياوردند. تكرار اين جمله مانعى ندارد.

زيرا هر بار كه بدنبال يكى از داستانها ذكر مى‌شود، مقصود تازه‌اى را افاده ميكند.

وقتى كه بدنبال قصه موسى مى‌آيد و آن گاه كه بدنبال داستان ابراهيم ذكر مى‌شود و اكنون كه پس از سرگذشت نوح مى‌آيد، در هر كجا آيت و دلالت تازه‌اى را بيان ميدارد.

(وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ‌): خداى تو به هلاك قوم نوح مقتدر و به نجات نوح و همراهانش رحيم است.