را كم وانمود ميكرد ششصد هزار نفر بودند اما لشكريان فرعون از شمار بيرون بودند.

(وَ إِنَّهُمْ لَنا لَغائِظُونَ‌): اينان بواسطه مخالفت و فرار و بردن زر و زيورهايى كه بعاريه گرفته بودند و ترك بندگى، ما را بخشم آورده‌اند.

(وَ إِنَّا لَجَمِيعٌ حاذِرُونَ‌): و ما از شر آنها بيمناكيم و خود را براى سركوفت ايشان مهيا كرده‌ايم.

سپس در باره كيفيت هلاك آنها ميفرمايد:

(فَأَخْرَجْناهُمْ مِنْ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ وَ كُنُوزٍ وَ مَقامٍ كَرِيمٍ‌): آل فرعون را از بوستان‌ها و چشمه‌هاى جارى و گنج‌ها و خانه‌هاى خوبى كه در آن سكونت داشتند اخراج كرديم.

ابن عباس «مقام» را بمعنى منبرى كه بر آن سخن مى‌گفتند، دانسته و برخى گفته‌اند: بمعنى مجالسى است كه بزرگان مى‌نشستند و در آن به مشورت و گفتگو مى‌پرداختند. بعضى هم اين كلمه را به معنى اصطبل اسبان دانسته‌اند.

(كَذلِكَ وَ أَوْرَثْناها بَنِي إِسْرائِيلَ‌): هم چنان كه اخبار فرعونيان را براى تو شرح داديم، بنى اسرائيل را پس از هلاك ايشان بمصر برگردانديم و همه اموال و ذخاير و زينت‌ها و باغها و كاخها را به ايشان داديم.

(فَأَتْبَعُوهُمْ مُشْرِقِينَ‌): فرعونيان هنگام طلوع آفتاب بود كه به موسى و بنى اسرائيل رسيدند.

(فَلَمَّا تَراءَا الْجَمْعانِ قالَ أَصْحابُ مُوسى‌ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ‌): همين كه دو گروه با يكديگر روبرو شدند، همراهان موسى گفتند: ما گرفتار مى‌شويم و طاقت لشكريان فرعون را نداريم.

(قالَ كَلَّا إِنَّ مَعِي رَبِّي سَيَهْدِينِ‌): اما موسى با اعتماد و اطمينان بخدا گفت:

آنها هرگز بما دسترسى پيدا نمى‌كنند. پندار شما نابجاست. از اين حرفها نزنيد.

خدا ياور من است و مرا براه نجات رهنمون ميگردد.

سدى گويد: يعنى مرا كفايت مى‌كند.