ترجمه:

قارون از قوم موسى بود كه بر آنها تعدى كرده و به او گنجهايى داديم كه كليدهاى آن بوسيله گروهى نيرومند حمل ميشد. هنگامى كه قومش به او گفتند:

شادى مكن كه خداوند چنين افرادى را دوست نميدارد. در آنچه خداوند بتو داده است خانه آخرت بطلب و بهره خود را از دنيا فراموش مكن و نيكى كن همانطورى كه خدا بتو نيكى كرد و در روى زمين فساد مكن كه خدا مردم مفسد را دوست نميدارد. گفت: مال را بعلم خودم فراهم كرده‌ام. آيا ندانست كه پيش از او خداوند مردم ديگرى را كه از او نيرومندتر و پر جمعيت‌تر بودند هلاك كرد؟ و مجرمين از گناهانشان سؤال نميشوند. قارون در زينت‌ها و آرايش‌هاى خود بر بنى اسرائيل‌