ترجمه:

ما طمع داريم كه خدايمان خطاهايمان را بيامرزد. ما اولين كسانى هستيم كه ايمان آورده‌ايم. به موسى وحى كرديم كه بندگان ما را ببر كه شما دنبال مى‌شويد.

فرعون افرادى را براى جمع كردن مردم به شهرها فرستاد. اينها: گروهى اندكند، و آنها بر ما خشمگينند و ما از شر آنها بيمناكيم. فرعونيان را از باغها و چشمه‌ها و گنجها و جايگاه‌هاى پسنديده، بيرون آورديم و آنها را به بنى اسرائيل سپرديم.

فرعونيان بامدادان آنها را دنبال كردند. هنگامى كه دو گروه در مقابل يكديگر قرار گرفتند، ياران موسى گفتند: ما گرفتار مى‌شويم. موسى گفت: چنين نيست. خدايم با من است و بزودى هدايتم مى‌كند. به موسى وحى كرديم كه عصايت را بدريا بزن.

دريا شكافته شد و هر قطعه‌اى مانند كوهى عظيم بود و فرعونيان را به آنجا نزديك كرديم و موسى و همراهانش را همگى نجات داديم. آن گاه فرعونيان را غرق كرديم.

در اين ماجرا آيتى است و بيشتر ايشان مؤمن نيستند و خداى تو عزيز و رحيم است.

قرائت:

حاذرون: ابن عامر و اهل كوفه با الف و ديگران بدون الف خوانده‌اند و هر دو بيك معنى است.

فاتبعوهم: زيد از يعقوب از باب افتعال و ديگران از باب افعال خوانده‌اند.