يافتگانى: دستت را در گريبانت كن كه سفيد و بدون هيچ بدى بيرون مى‌آيد. و دستت را براى رفع ترس بر سينه‌ات گذار. اين است دو برهان از خدايت بسوى فرعون و اطرافيانش كه مردمى فاسق بودند. گفت: يكى از آنها را كشته‌ام و مى‌ترسم كه مرا بكشند و برادرم هارون زبانش فصيح‌تر از من است. او را به كمك من بفرست كه تصديقم كند. مى‌ترسم كه تكذيبم كنند. گفت: بازويت را به برادرت محكم خواهم كرد و براى شما حجتى و برهانى قرار دهم كه به سبب آيات ما بر شما دسترسى پيدا نكنند. شما و پيروان شما پيروزيد.

قرائت:

الرهب: حجازيان و بصريان بفتح هاء و حفص بفتح راء و سكون هاء و ديگران بضم راء و سكون هاء خوانده‌اند. و همه بيك معنى است.

ذانك: بصريان و ابن كثير به تشديد نون و ديگران به تخفيف خوانده‌اند.

زجاج گويد: به تشديد تثنيه «ذلك» و به تخفيف تثنيه «ذاك» است.

ردء: ابو جعفر و نافع بدون همزه و ديگران با همزه خوانده‌اند و وجه قرائت اول تخفيف است.

يصدقنى: عاصم و حمزه به رفع و ديگران به جزم خوانده‌اند. بنا بر اول صفت است براى «ردء» و بنا بر دوم جواب است براى فعل «ارسل»

اعراب:

(إِلى‌ فِرْعَوْنَ‌): متعلق است به همان چيزى كه متعلق‌(مِنْ رَبِّكَ) است يا متعلق است به محذوف.

هارون: عطف بيان بآياتنا: سه احتمال دارد: متعلق است به «يصلون» يا «نجعل» يا «الغالبون».

مقصود:

سپس دنباله داستان موسى را بيان كرده مى‌فرمايد:

(وَ أَنْ أَلْقِ عَصاكَ‌): عصايت را بينداز.