برخى گفته‌اند: ده سال كه تمام شد، همسرش را با گوسفندان خود برداشت و از ترس رؤساى شامى از بيراهه حركت كرد. زنش نزديك به وضع حمل بود، راه را گم كرد و به نزديكى كوه طور آمد. شبى تاريك بود. باران شديدى باريد و گوسفندانش پراكنده شدند، زن نيز دچار درد زايمان شد، موسى متحير بود چه كند؟ در همين وقت بود كه از جانب كوه طور آتشى ديد.

ابو بصير از امام باقر (ع) روايت كرده است كه: موسى پس از تمام كردن مدت قرارداد، با همسرش روانه بيت المقدس شد، راه را گم كرد و در كوه طور مشاهده آتش كرد.

(قالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ ناراً): به خانواده خود گفت: شما باشيد كه من آتشى مشاهده ميكنم.

(لَعَلِّي آتِيكُمْ مِنْها بِخَبَرٍ أَوْ جَذْوَةٍ مِنَ النَّارِ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ‌): شايد بتوانم كسب اطلاع كنم كه راه كجاست يا هيزمى كه آتش دارد براى شما بياورم و شما گرم شويد.

برخى گويند: يعنى كسب اطلاع كنم كه اين آتش، خير است كه به آن پناه بريم يا شر است كه از آن اجتناب كنيم.

(فَلَمَّا أَتاها نُودِيَ مِنْ شاطِئِ الْوادِ الْأَيْمَنِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبارَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ):

همين كه نزديك آتش آمد، از سمت راست وادى در قسمتى مبارك ندايى از درخت، بگوش موسى رسيد. اين بقعه مبارك همانجاست كه خداوند بموسى دستور داد:

(فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً) (كفشهايت را در آور كه در وادى مقدس طوى هستى: طه 12) مبارك بودن وادى بخاطر اين است كه معدن وحى و رسالت و كلام خداست. برخى گفته‌اند: مبارك بودن آن به خاطر فراوانى درختان و ميوه‌ها و خير و نعمتهاست. ولى قول اول صحيح‌تر است.

موسى ندا را از درخت شنيد. زيرا خداوند كلام خود را در درخت قرار داد و درخت محل كلام است. زيرا كلام عرض است و عرض احتياج به محل دارد. موسى‌