مرا از مردم ستمكار نجات ده. و چون متوجه مدين شد، گفت: اميد است كه خداوند مرا به راه درست هدايت كند و چون بر سر چاه مدين رسيد، مردمى يافت كه حيوانات خود را آب ميدادند و در كنار آنها دو زن ديد كه گوسفندان خود را از نزديك شدن به آب باز ميداشتند. موسى به آنها گفت: چرا از دادن آب به گوسفندانتان خوددارى ميكنيد؟ گفتند: گوسفندانمان را آب نميدهيم تا چوپانان بروند. و پدرمان پير سالخوردى است. موسى گوسفندانشان را آب داد. سپس به سايه رفته، گفت: خدايا به خيرى كه بر من نازل كرده‌اى محتاجم. يكى از زنان كه با شرم و حيا حركت ميكرد، نزد موسى آمده، گفت: پدرم ترا ميخواهد تا مزد اينكه بگوسفندان ما آب دادى بتو بدهد. هنگامى كه نزد او رفت و سر گذشت خود را براى او شرح داد، گفت: نترس. از قوم ستمكار نجات يافته‌اى.

قرائت:

يصدر: ابو جعفر و ابو عمرو و ابن عامر بفتح ياء و ضم دال خوانده‌اند و ديگران از باب افعال. بنا بر اول مقصود اين است كه چوپانان بروند و بنا بر دوم مقصود اين است كه چوپانان گوسفندان خود را ببرند و بنا بر اين مفعول حذف شده است.

لغت:

تلقاء شى‌ء: جانب و طرف شى‌ء.

سواء السبيل: وسط طريق.

تذودان: منع مى‌كردند، زجاج گويد: اين كلمه در مورد شتر و گوسفند بكار مى‌رود نه انسان. اما صحيح نيست زيرا استعمالاتى هست كه خلاف آن را ثابت مى‌كند.

خطب: امر مهم.

رعاء: جمع «راعى» چوپانان.