براى نجات از شر او كمك طلبيد.

ابن عباس مى‌گويد: همين كه قتل قبطى فاش شد، قبطيان به فرعون گفتند:

بنى اسرائيل يكى از مردان ما را كشته‌اند، فرعون گفت: قاتل او را مى‌شناسيد و كسى داريد كه شهادت دهد؟ گفتند: نه. به آنها دستور داد كه به جستجو پردازند. در همان وقتى كه جستجو ميكردند، موسى در حين عبور، به آن اسرائيلى برخورد و اسرائيلى از وى كمك خواست.

(قالَ لَهُ مُوسى‌ إِنَّكَ لَغَوِيٌّ مُبِينٌ‌): موسى به او گفت: تو آشكارا گرفتار گمراهى هستى. زيرا ديروز با آن مرد جنگيدى و امروز با اين مرد.

مقصود گمراهى از حيث دين نيست، بلكه مقصود اين است كه جنگ كردن با قوم فرعون كه جمعيتشان زياد است، گمراهى است و از روى صواب نيست.

(فَلَمَّا أَنْ أَرادَ أَنْ يَبْطِشَ بِالَّذِي هُوَ عَدُوٌّ لَهُما قالَ يا مُوسى‌ أَ تُرِيدُ أَنْ تَقْتُلَنِي كَما قَتَلْتَ نَفْساً بِالْأَمْسِ‌): سرانجام موسى دلش به حال آن مرد اسرائيلى سوخت و تصميم گرفت كه شر دشمن را كوتاه كند. اما مرد اسرائيلى تصور كرد كه موسى ميخواهد بكمك قبطى بشتابد. زيرا قبلا به او اعتراض كرده بود كه دچار گمراهى است. از اينرو گفت: همانطورى كه ديروز يك نفر را كشتى، امروز هم ميخواهى مرا بكشى؟

حسن مى‌گويد: اين مطلب را همان قبطى گفت، زيرا قتل آن مرد شهرت پيدا كرده بود و ميدانست كه بدست بنى اسرائيل كشته شده است.

(إِنْ تُرِيدُ إِلَّا أَنْ تَكُونَ جَبَّاراً فِي الْأَرْضِ‌): تصميم تو اين است كه در روى زمين به قتل و ستم پردازى.

عكرمه و شعبى گويند: هر كس دو نفر را به ناحق بكشد، جبار است.

(وَ ما تُرِيدُ أَنْ تَكُونَ مِنَ الْمُصْلِحِينَ‌): تو نميخواهى از اصلاح كنندگان باشى.

همين كه اسرائيلى اين مطلب را گفت، قبطى دانست كه موسى قاتل است، نزد فرعون رفت و او را مطلع ساخت. فرعون مأمورين را بطلب موسى فرستاد و دستور قتلش داد.