(فَاغْفِرْ لِي‌): خدايا مرا بيامرز. نظير قول موسى، قول حضرت آدم است كه پس از خوردن شجره ممنوعه كه آنهم ترك مستحبى كرده بود، مى‌گويد:(رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِينَ) (خدايا، بخود ظلم كرديم و اگر ما را نيامرزى و بما رحم نكنى از زيانكاران خواهيم بود: اعراف 23) مرا بيامرز، يعنى توبه و استغفارم را قبول كن. پس قبول توبه و استغفار، غفران ناميده شده است.

(فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ‌): خداوند موسى را بخشود و او نسبت به بندگان خود آمرزگار و بخشنده نعمت است.

(قالَ رَبِّ بِما أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيراً لِلْمُجْرِمِينَ‌): موسى گفت:

خدايا با آمرزش خود و دفع بلاى دشمنان، نعمتى بمن عطا كرده‌اى كه بدان سوگند ياد ميكنم كه هرگز پشتيبان مجرمين نباشم.

از اين آيه استفاده ميشود كه پشتيبانى مجرمين، جرم و معصيت و پشتيبانى مؤمنين طاعت و عبادت است، موسى هر كه را كه بظاهر اهل ايمان بود كمك ميكرد و هر كه را كه بظاهر اهل كفر بود مخالفت ميكرد.

در روايت است كه از عطاء بن ابى رياح پرسيدند: فلانى براى فلانى نويسندگى ميكند و دخل و خرج او به اندازه همان اجرتى است كه از وى ميگيرد. اگر بگيرد، بى نياز است و اگر نگيرد، خودش و عائله‌اش دچار فقر شديد مى‌شوند. عطاء گفت:

آيا قول آن مرد صالح (موسى) را نشنيده‌اى:(رَبِّ بِما أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيراً لِلْمُجْرِمِينَ).

(فَأَصْبَحَ‌ فِي الْمَدِينَةِ خائِفاً يَتَرَقَّبُ‌): روز ديگر موسى در شهر ماند و از كشتن قبطى بيمناك بود و منتظر بود كه اخبار را در مورد اين قتل بدست آورد. يعنى از فرعون و قومش مى‌ترسيد كه متوجه شوند موسى قاتل قبطى است. از اينرو تجسس ميكرد تا ببيند آنها چه عكس العملى نشان ميدهند؟

(فَإِذَا الَّذِي اسْتَنْصَرَهُ بِالْأَمْسِ يَسْتَصْرِخُهُ‌): در همين موقع همان اسرائيلى كه روز پيش از موسى كمك خواسته بود، با مرد ديگرى درگيرى پيدا كرد و از موسى‌