پيامبر پادشاهان حقيقى هستند كه در دين و دنيا مقدمند و وظيفه مردم است كه پيرو آنها باشند و پا را جاى پاى ايشان بگذارند.[1]( وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ‌): و اين مردم ضعيف را وارث ديار و اموال فرعون و قومش گردانيم.

در روايت صحيح از على (ع) نقل شده است كه: سوگند بخدايى كه دانه را شكافت و مخلوقات را هستى بخشيد كه دنيا بعد از آنكه در مقابل ما چموشى و سركشى كرده است همچون شتر بد خلق كه بفرزند خود محبت مى‌كند، بسوى ما روى مى‌آورد و در برابر ما رام مى‌شود. سپس همين آيه را تلاوت فرمود.

در روايت ديگر است كه امام باقر (ع) نظر بفرزندش امام صادق (ع) افكند و فرمود: بخدا سوگند، اين از همان كسانى است كه خدا در باره‌شان فرموده است:

(وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا ..).

امام سجاد فرمود: بخدايى كه محمد 6 را براى بشارت و انذار برگزيد كه نيكان خاندان ما و شيعيانشان بمنزله موسى و پيروانش و دشمنان ما و طرفدارانشان بمنزله فرعون و پيروانش خواهند بود.

(وَ نُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ‌): و اراده ما اين است كه بنى اسرائيل را در سرزمين مصر قدرت بخشيم و همه امكانات را در اختيار ايشان قرار دهيم. بعضى لطف را هم داخل در امكانات شمرده‌اند. على بن عيسى گويد: چنين نيست زيرا در اين صورت‌

[1]- از همين جا يك نتيجه هم در باره آيه« قُلِ اللَّهُمَّ مالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشاءُ ...»( آل عمران 26) بدست مى‌آيد. زيرا يزيد بن معاويه در برابر سر بريده امام حسين بهمين آيه استدلال ميكرد كه ملك من از جانب خداست و تو ميخواستى با آنچه خدا بمن داده مخالفت كنى. در حالى كه اين استدلال صحيح نيست و چنان كه در متن آمده، تنها آن ملكى واجب الاطاعه است كه از جانب خدا باشد و چون ملك يزيد و امثالش نميتواند واجب الاطاعه باشد، معلوم ميشود از جانب خداوند نيست. تنها آن ملكى از جانب خداست كه واجب الاطاعه باشد مانند ملك انبياء و ائمه، اينجور ملكها نظير مالكيتهايى است كه از راه شيادى و دغلكارى تحصيل مى‌شود.

همانطورى كه رعايت ملك چنين مالكان واجب نيست رعايت ملك چنين ملكان هم لازم نيست.