(ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِ ما شَهِدْنا مَهْلِكَ أَهْلِهِ وَ إِنَّا لَصادِقُونَ‌): آن گاه بخويشان صالح بگوئيم كه ما آنها را نكشته‌ايم و نميدانيم آنها را كى كشته است و ما راست مى‌گوئيم.

زجاج مى‌گويد: نقشه آنها اين بود كه صالح و بستگانش را بكشند، آن گاه نزد خويشانش منكر شوند كه آنها را كشته‌اند و يا از حال آنها خبر دارند. اين بود نيرنگ آنها كه خداوند در باره آن مى‌فرمايد:

(وَ مَكَرُوا مَكْراً وَ مَكَرْنا مَكْراً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ‌): آنها نيرنگ كردند و ما به تعجيل عقوبت، كيفر نيرنگشان را داديم و آنها از اين امر بى خبر بودند. هنگامى كه آمدند صالح را بكشند، خداوند فرشتگانى فرستاد و آنها را با سنگ كشتند و صالح سالم ماند.

برخى گفته‌اند: خداوند صالح را مأمور كرد كه از ميان آنها خارج شود آن گاه گرفتار عذابشان كرد.

برخى گفته‌اند: در زير كوهى جمع شدند تا بروند و بصالح حمله كنند كه كوه بر سر آنها فرود آمد.

(فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْناهُمْ وَ قَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ‌): ببين كه چگونه كيفر نيرنگشان را داديم و به صيحه جبرئيل هلاكشان كرديم.

(فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خاوِيَةً بِما ظَلَمُوا): اكنون خانه‌هاى آنها را بنگر كه بواسطه ظلمشان خالى مانده است.

(إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ‌): در هلاك ايشان آيتى است براى آنها كه بچشم عبرت بنگرند.

اين آيه دلالت دارد بر اينكه نتيجه ظلم خرابى خانه‌هاست. در روايت است كه ابن عباس ميگفت: در كتاب خدا مى‌بينم كه ظلم خانه‌ها را خراب ميكند و همين آيه را ميخواند.

برخى گويند: اين خانه‌ها در وادى القرى ميان مدينه و شام است.