قرائت:

فرضناها: ابن كثير و ابو عمرو به تشديد و ديگران بدون تشديد خوانده‌اند.

تشديد براى مبالغه است.

رأفة: ابن كثير بفتح همزه و ديگران به سكون خوانده‌اند.

لغت:

سورة: اين كلمه از سور بناء به معنى ارتفاع بنا يا به معنى قسمتى از بناست.

بنا بر اول، به بخشى از قرآن سوره گفته شده، بخاطر ارتفاع آن در نفوس و بنا بر دوم سوره گفته شده، بخاطر اينكه قسمتى از قرآن است.

برخى گويند: سوره منزلت و مقام شريف و عالى است. نابغه گويد:

آيا نمى‌بينى كه خداوند ترا منزلتى داده است كه هر پادشاهى در برابر آن بحيرت مى‌افتد؟ علت اين است كه تو خورشيدى و شاهان ديگر ستارگانند. هر گاه خورشيد طلوع كند، ستاره‌اى در آسمان ظاهر نميماند.

فرض: ايجاب فرق ميان فرض و وجوب اين است كه در وجوب، واجب كننده لازم نيست. اما در فرض، واجب كننده لازم است.

جلد: زدن تازيانه.

رأفه: مهربانى و دلسوزى.

مقصود:

(سُورَةٌ أَنْزَلْناها): اين سوره بخشى از قرآن كريم است كه جبرئيل به امر ما نازل كرده است.

(وَ فَرَضْناها): و واجب كرديم كه شما و آيندگان تا روز قيامت به مضمون آن عمل كنيد. مجاهد گويد: يعنى مباح شدن حلال و منع از حرام را در اين سوره معين كرده‌ايم. بازگشت اين معنى به اين است كه اباحه حلال و خوددارى از حرام را