نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 17 صفحه : 7
برخى گفتهاند: پيامبر خدا وقتى قرآن
ميخواند بين آيات مكث ميكرد و با اهل شرك سخن ميگفت و عقيده ايشان را ابطال ميكرد
و هنگامى كه آيه(أَ فَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَ الْعُزَّى ...)
را خواند، از راه انكار و ابطال به آنها فرمود: «تلك الغرانيق ...» آيا باين اشكال
و صور زيبا، اميد شفاعت هست؟ يعنى آنچه شما مىگوييد، پندارى غلط و باطل بيش نيست.
گفتن اين جمله در نماز هم مانعى نداشت. زيرا در آن زمان هنوز از سخن گفتن در نماز
نهى نشده بود.
برخى گفتهاند: مقصود از غرانيق فرشتگان است. چنان كه در بعضى از
احاديث هم آمده است. اما مشركين خيال كردند كه منظور خدايان ايشان است.
برخى گفتهاند: جمله «تلك الغرانيق ...» از قرآن و در وصف فرشتگان
بود.
اما چون مشركين تصور كردند كه در باره خدايان ايشان است، نسخ شد.
بلخى گويد: ممكن است پيامبر. «تلك الغرانيق ...» را از مشركين شنيده
و بخاطر سپرده و در وقت قرائت قرآن شيطان جمله را بخاطرش آورده و خواسته باشد بر
زبانش جارى كند. ولى خداوند او را حفظ كرد و آگاه ساخت و وسواس شيطان را نسخ كرد و
آيات خود را احكام بخشيد تا پيامبر آنها را محكم و سالم از القاء شيطان قرائت
فرمايد.
ممكن است بهنگام قرائت قرآن، شيطان جمله «تلك الغرانيق ...» را با
صداى بلند خوانده باشد و مردم تصور كرده باشند كه خواننده آن پيامبر است و سجده
كرده باشند.
غرانيق جمع غرنوق، يعنى نيكو و زيبا «شاب غرنوق» يعنى جوان زيبا و
خوش اندام.
(ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّهُ آياتِهِ):
آن گاه خداوند آيات و دلائل و اوامر خود را بدون سهو و غلط باقى ميگذارد.
(وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ):
خداوند بهر چيزى داناست و هر چيزى را در جاى خود قرار ميدهد.
نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 17 صفحه : 7