ترجمه:

پس از آنها جماعت ديگرى آفريديم و در ميان آنها پيامبرى از جنس خود ايشان فرستاديم كه خداى را بپرستيد كه جز او خدايى براى شما نيست. چرا پرهيزكارى پيشه نميكنيد؟ اشرافيان قوم كه كافر شده و ديدار آخرت را تكذيب كرده بودند و در زندگى دنيا آنها را متنعم ساخته بوديم، گفتند: اين بشرى است مثل شما كه از آنچه شما ميخوريد و مى‌نوشيد، ميخورد و مى‌نوشد و اگر اطاعت بشرى مثل خودتان بكنيد، دچار زيان ميشويد، آيا شما را وعده ميدهد كه وقتى مرديد و خاك و استخوان شديد، بيرون آورده ميشويد؟ چه دور است وعده‌اى كه بشما داده ميشود؟

نيست مگر زندگى همين دنيا كه ميميريم و زنده مى‌شويم و برانگيخته نميشويم.

نيست او مگر مردى كه بخدا افتراى دروغ مى‌بندد و ما به او ايمان نداريم. گفت:

خدايا مرا در برابر تكذيب ايشان يارى فرما. خداوند فرمود: بزودى پشيمان خواهند شد.

قرائت:

هيهات: ابو جعفر به كسر و ديگران به فتح خوانده‌اند. گفته‌اند: به كسر جمع و بفتح مفرد است.

اعراب:

(أَ يَعِدُكُمْ أَنَّكُمْ إِذا ... أَنَّكُمْ مُخْرَجُونَ‌): سيبويه گويد: «انّ» دوم بدل است از «انّ» اول و بعقيده برخى براى تأكيد است. يا اينكه در محل رفع است به «اذا».

(إِذا مِتُّمْ ...): در محل رفع و خبر «انّ».

مقصود:

بدنبال قصه نوح مى‌فرمايد:

(ثُمَّ أَنْشَأْنا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْناً آخَرِينَ‌): پس از قوم نوح جماعت ديگرى آفريديم.

مقصود از قرن مردم يك عصر است كه مقارن يكديگر و بهم نزديكند. برخى گويند:

منظور از اين جماعت مردم عاد است كه قوم هودند. زيرا هود بعد از نوح مبعوث‌