زيتون ميخورند. ابن عباس مى‌گويد: درخت زيتون هم روغن ميدهد و هم نان خورش و نان خورش همان دانه‌هاى زيتون است. از پيامبر خدا روايت شده است كه: زيتون درختى مبارك است. از آن روغن و نان خورش بدست آوريد.

(وَ إِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعامِ لَعِبْرَةً): در چارپايان دليلى است كه مى‌توانيد بوسيله آن بقدرت خدا پى ببريد.

(نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِها): از شير آنها شما را ميخورانيم ... (اين قسمت در سوره نحل تفسير شده است)( وَ لَكُمْ فِيها مَنافِعُ كَثِيرَةٌ): شما را از اين چارپايان منافع بسيارى است كه از پشت و كرك و موى و پشم آنها استفاده ميكنيد.

(وَ مِنْها تَأْكُلُونَ‌): از گوشت آنها ميخوريد و بوسيله آنها كسب ميكنيد.

(وَ عَلَيْها وَ عَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ‌): و بر بعضى از آنها- شتر- و بر كشتى‌ها سوار مى‌شويد.

پس از آنكه قدرت كامله خود را بيان كرد، توضيح داد كه نعمتهاى خدا عمومى و همگانى است. اكنون بذكر يك نعمت بسيار مهم مى‌پردازد كه عبارت است از فرستادن پيامبران:

(وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى‌ قَوْمِهِ‌): نوح را بسوى قومش فرستاديم. ابن عباس مى‌گويد: نوح را به اين جهت نوح گفته‌اند كه بسيار بر خود نوحه ميكرد. برخى گفته‌اند: بخاطر اينكه قوم خود را نفرين ميكرد. برخى گفته‌اند: بخاطر اينكه در مورد فرزندش پيش خدا التماس ميكرد.

(فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ أَ فَلا تَتَّقُونَ‌): نخستين دعوت نوح در باره توحيد بود كه مهم‌تر از هر چيزى است. بمردم ميگفت: خدا را بيگانگى پرستش كنيد و در برابر او پرهيزكار باشيد تا گرفتار عذاب نشويد.

(فَقالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ ما هذا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُرِيدُ أَنْ يَتَفَضَّلَ عَلَيْكُمْ‌): اشرافيان كافر قوم، گفتند: نوح بشرى است مثل شما كه قصد دارد بر شما