ناميده، چنان كه به پيشگاه خداوند عرض كرد:(وَ مِنْ ذُرِّيَّتِنا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ) (خدايا از فرزندان ما امتى بوجود آور كه در پيشگاه تو مسلمان و اهل تسليم باشند: بقره 128)( لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيداً عَلَيْكُمْ وَ تَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ‌): تا پيامبر شاهد طاعت و پذيرش شما باشد و بر اثر شهادت او عدالت و شايستگى شما محرز شود و بر امتهاى گذشته شهادت دهيد كه پيامبران رسالت خدا را به آنها ابلاغ كردند و دسته‌اى از آنها نپذيرفتند و كافرشان مستوجب آتش و مؤمنشان شايسته بهشتند. اين آيه عاليترين مراتب را براى مسلمانان ثابت مى‌كند. نظير:(وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً ...) (بقره 143).

برخى گويند: يعنى پيامبر گواه باشد كه رسالت خدا را به شما ابلاغ كرده و شما بعد از او گواه ديگران بوده، سخنان پيامبر را به ايشان ابلاغ كنيد.

(فَأَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ): نماز و زكات دو فريضه‌اند كه خداوند شما را به انجام آنها موظف كرده است. از انجام آنها خوددارى نكنيد.

عبد اللَّه بن عمر از پيامبر گرامى اسلام روايت كرده كه: نماز جز به پرداخت زكات قبول نميشود.

(وَ اعْتَصِمُوا بِاللَّهِ‌): بدين خدا چنگ بزنيد و از معصيت او خوددارى كنيد.

برخى گويند: يعنى بوسيله خدا از دشمنان خود را حفظ كنيد و در پناه او از خطرات ايمن باشيد. برخى گويند: يعنى بخدا اعتماد و توكل كنيد.

(هُوَ مَوْلاكُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلى‌ وَ نِعْمَ النَّصِيرُ): او ولى و ياور و سرپرست و مالك شماست و براى كسانى كه او را دوست دارند و از او يارى بخواهند، مولى و ياور خوبى است. برخى گويند: يعنى مولاى خوبى است، زيرا با اينكه معصيت مى‌كنيد، روزى خود را از شما دريغ نميدارد و ياور خوبى است، زيرا شما را براى اطاعت، كمك مى‌كند.