(وَ جاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهادِهِ‌): بيشتر مفسرين معتقدند كه مقصود از جهاد در راه خدا، در اينجا همه كارهاى نيكو و عبادت است و گفته‌اند: حق جهاد اين است كه كارها را به نيت خالص و صادق انجام دهيد. سدى گويد: منظور اين است خدا را اطاعت كنند و هيچگاه معصيتش نكنند. اما ضحاك گويد: منظور از جهاد، شمشير زدن در راه خدا و جنگ با كافران است، اگر چه پدر و فرزند باشند. از عبد اللَّه بن مبارك روايت شده كه منظور جهاد با نفس و هواى نفس است.

(هُوَ اجْتَباكُمْ‌): خداوند شما را براى دين خود برگزيده است.

(وَ ما جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ‌): خداوند در دين خود شما را در تنگنايى كه نتوانيد از عقاب خارج و خلاص شويد، قرار نداده، بلكه راه توبه و كفاره و رد مظالم را بروى شما بازگذاشته است، تا از گناهان خلاص شويد. بنا بر اين در آئين اسلام، چيزى نيست كه نتوان از عقاب آن خلاص شد و از اين جهت، هيچكس را در ترك آمادگى براى قيامت عذرى نيست.

برخى گويند: يعنى خداوند كار دين را بر شما دشوار نساخته و تكليفى كه از عهده‌اش بر نيائيد براى شما تعيين نكرده است. بنا بر اين در ترك تكاليف عذرى نداريد.

برخى گويند: منظور اين است كه به شما رخصت داده كه در سختيها و دشواريها نماز قصر بخوانيد و تيمم بگيريد و ميته بخوريد.

(مِلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْراهِيمَ‌): بر كيش پدرتان ابراهيم پايدار بمانيد. زيرا كيش ابراهيم داخل در كيش محمد 6 است. علت اينكه: ابراهيم را پدر همه ناميده اين است كه احترامش بر همه مسلمانان واجب است. هم چنان كه احترام پدر بر فرزند واجب است. قرآن هم زنان پيامبر را مادر مؤمنين خوانده است. برخى گويند: عرب فرزند اسماعيل و بيشتر عجم فرزند اسحاق و اين دو، فرزندان ابراهيمند. پس غالب مردم اولاد ابراهيمند.

(هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ قَبْلُ وَ فِي هذا): خداوند پيش از نزول قرآن و در اين قرآن شما را مسلمان ناميده است. برخى گويند: يعنى ابراهيم شما را مسلمان‌