و در دين بر شما حرجى قرار نداد. دينى كه همان دين پدر شما ابراهيم است. خداوند شما را پيش از اين و در اين قرآن، مسلمان ناميده است، تا پيامبر گواه شما و شما گواه مردم باشيد. پس نماز را بپاى داريد و زكات را بدهيد و بدين خدا چنگ بزنيد.

خداوند مولاى شماست او نيكو مولى و نيكو ياورى است.

اعراب:

(حَقَّ جِهادِهِ‌): مفعول مطلق نوعى.

(مِنْ حَرَجٍ‌): حرف جر زائده است.

(مِلَّةَ أَبِيكُمْ‌): منصوب به اضمار فعل. يعنى: اتبعوا ملة ... يا به اضمار «عليكم».

مقصود:

قبلا خداوند بعضى از صفات خود را از قبيل شنوايى و دانايى ذكر كرد.

اكنون مى‌فرمايد:

(يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ‌): خداوند به قيامت و حوادث آن و ساير امورى كه مردم در پيش دارند و امور و حوادثى كه در پشت سر گذاشته‌اند، آگاه است.

برخى گويند: يعنى خداوند به اول و آخر اعمال ايشان آگاه است. و برخى گويند: يعنى خداوند به آنچه قبل از آفرينش ملائكه و انبياء و بعد از آن بوده و هست آگاه است.

(وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ): روز قيامت، همه امور بخدا بازگشت ميكند و در آن روز احدى را امر و نهيى نيست.

اكنون مؤمنين را مخاطب ساخته، مى‌فرمايد:

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ارْكَعُوا وَ اسْجُدُوا وَ اعْبُدُوا رَبَّكُمْ وَ افْعَلُوا الْخَيْرَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ‌): اى مؤمنان، نماز بگزاريد و خداى را پرستش كنيد و صله رحم و مكارم اخلاق بجاى آوريد و تنها به اداى واجبات اكتفاء نكنيد. بلكه بكارهايى از قبيل فرياد رسى درماندگان و كمك به ضعيفان و نيكى به پدر و مادر بپردازيد. تا رستگار و سعادتمند شويد.