(وَ إِنْ يَسْلُبْهُمُ الذُّبابُ شَيْئاً لا يَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ‌): اگر مگس از آنها چيزى بربايد قادر بر پس گرفتن آن نيستند.

ابن عباس گويد: به بتها زعفران مى‌ماليدند. همين كه خشك مى‌شد، مگس‌ها مى‌آمدند و زعفرانها را مى‌بردند.

(ضَعُفَ الطَّالِبُ وَ الْمَطْلُوبُ‌): هم مگس ضعيف است و هم بت. ضحاك مى‌گويد:

يعنى هم پرستنده ضعيف است و هم پرستيده.

(ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ‌): خدا را آن چنان كه بايد و شايد تعظيم نكردند و نشناختند. زيرا اين بتهاى ناچيز را شريك او شناختند.

(إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ): خداوند تواناست و كسى نميتواند او را مغلوب سازد.

(اللَّهُ يَصْطَفِي مِنَ الْمَلائِكَةِ رُسُلًا وَ مِنَ النَّاسِ‌): خداوند از ميان فرشتگان و مردم، فرستادگانى چون جبرئيل و ميكائيل و پيامبران، برگزيده، به سوى مردم مى‌فرستد.

(إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ): خداوند سخن آنها را مى‌شنود و بمكنونات قلبى و كارهاى آنها بيناست.

نظم آيات:

(وَ يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ) به‌(إِنَّكَ لَعَلى‌ هُدىً مُسْتَقِيمٍ) متصل است. يعنى تو براه راست هستى و مخالفين تو پرستنده بتهايند.

(يا أَيُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ) به‌(وَ يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ) متصل است.

يعنى چيزى را كه بر خلق مگسى قادر نيست و از مگسى ضعيف‌تر است، چگونه مى‌پرستند؟! سپس مى‌گويد:(ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ) يعنى كسانى كه براى خداوند بزرگ شريك قرار مى‌دهند، او را نشناخته‌اند. وانگهى انبياء و ملائكه هم قابل پرستش نيستند. بلكه برگزيده خدايند.( (اللَّهُ يَصْطَفِي ...))