رس: چاهى كه سنگ چينى نشده باشد تتبير: هلاك كردن‌

اعراب:

(هادِياً وَ نَصِيراً): حال يا تميز جملة: حال احسن: مجرور و عطف بر «الحق»( عَلى‌ وُجُوهِهِمْ‌): در محل نصب و حال‌( وَ عاداً وَ ثَمُودَ ...): عطف بر «جعلناهم» يا بر «اعتدنا»( مَطَرَ السَّوْءِ): مفعول مطلق‌

مقصود:

اكنون در تسليت خاطر پيامبر مى‌فرمايد:

(وَ كَذلِكَ جَعَلْنا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ‌): همانطورى كه مشركين قوم ترا تكذيب ميكنند و ما آنها را دشمن تو ساخته‌ايم، پيامبران پيش از تو نيز تكذيب مى‌شدند و ما مجرمين را دشمن آنها ساخته بوديم. مقصود اين است كه پيامبران را وادار كرديم كه آنها را دعوت به ايمان كنند و دين باطلشان را مذمت كنند. اينكار سبب دشمنى آنها مى‌شد. بنا بر اين مثل اين است كه خدا آنها را بدشمنى با پيامبران واداشته است.

(وَ كَفى‌ بِرَبِّكَ هادِياً وَ نَصِيراً): خداوند كه ترا هدايت به حق و دوستان خود را يارى ميكند، براى تو كافى است.

(وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ لا نُزِّلَ عَلَيْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً واحِدَةً): كفار به پيامبر خدا گفتند: چرا قرآن هم مثل تورات و انجيل و زبور يك جا نازل نشد؟

(كَذلِكَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤادَكَ‌): قرآن را قطعه قطعه و بصورت متفرق بر تو نازل كرديم تا قلبت را قوى كنيم و بر بصيرت تو بيفزائيم. گويند: علت اينكه كتابهاى ديگر يك جا نازل مى‌شد اين بود كه پيامبران پيشين مى‌خواندند و مى‌نوشتند. از اينجهت‌