تهديد آميز است. مجاهد گويد: در موقع جهاد، افراد منافق، مخفى مى‌شدند تا جان خود را حفظ كنند.

(فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ‌):

آنان كه مخالفت امر خدا يا پيامبر ميكنند، بايد بترسند از اينكه بلائى براى آنها پيش آيد كه نفاقشان را آشكار كند يا گرفتار عذابى دردناك شوند. برخى گويند: يعنى بترسند از اينكه گرفتار كيفر دنيا يا عذاب آخرت شوند. اين آيه دلالت دارد بر اينكه امتثال اوامر پيامبر واجب است. زيرا اگر واجب نبود، خداوند مخالفت آن را مورد تهديد و تحذير قرار نميداد.

(أَلا إِنَّ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌): آگاه باشيد كه مالك تصرف در آسمانها و زمين خداست و كسى را ياراى آن نيست كه به او اعتراض كند يا با او مخالفت كند.

زيرا بنده حق مخالفت با مالك ندارد.

(قَدْ يَعْلَمُ ما أَنْتُمْ عَلَيْهِ‌): خدا ميداند كه شما خوبى ميكنيد يا بدى، ايمان داريد يا نفاق. زيرا هيچ چيز بر او مخفى نيست.

(وَ يَوْمَ يُرْجَعُونَ إِلَيْهِ‌): و نيز خداوند ميداند كه چه موقع قيامت به پا مى‌شود و مردم بسوى خدا برده مى‌شوند.

(فَيُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا): در آن روز آنها را بكردار نيك و بد و طاعات و معاصيشان آگاه خواهد كرد.

(وَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيمٌ‌): خداوند به اعمال ايشان و همه چيزهاى ديگر داناست و آنها را به اندازه عملشان پاداش ميدهد.