برخى گويند: يعنى هر كس اين نعمت‌ها را انكار كند، معصيت كار است.

در باره اين آيه اختلاف است. برخى گويند: در باره پيامبر است. برخى گويند:

در باره امت است. از ائمه اهل بيت (ع) روايت است كه در باره مهدى آل محمد است.

امام چهارم (ع) اين آيه را خواند و فرمود: بخدا آنها شيعه مايند كه خداوند بدست مردى از ما كه مهدى اين امت است، اين وعده‌ها را در باره آنها انجام ميدهد. پيامبر خدا در باره او فرمود: اگر از دنيا يك روز مانده باشد، خدا آن روز را طولانى مى‌سازد تا مردى از عترت من كه همنام من است، زمامدار شود و زمين را بعد از آنكه پر از ظلم و جور شده، پر از عدل و داد كند. نظير همين روايت از امام باقر و امام صادق (ع) نيز روايت شده است.

پس منظور از(الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ) پيامبر و اهل بيت است. اين آيه آنها را مژده مى‌دهد كه خليفه مى‌شوند و در تمام بلاد قدرت را بدست مى‌گيرند و در وقت قيام مهدى (ع) ايمن خواهند شد.

مقصود از(كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ) اين است كه قبلا هم خداوند افرادى را كه صالح خلافت بوده‌اند، قدرت و خلافت بخشيده است. مثل آدم و داوود و سليمان.

شاهد آن اين آيات است:(إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً) (در روزى زمين خليفه‌اى قرار ميدهم: بقره 30)(يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ) (اى داود، ترا در روى زمين خليفه ساختيم: ص 26)(فَقَدْ آتَيْنا آلَ إِبْراهِيمَ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ آتَيْناهُمْ مُلْكاً عَظِيماً) (آل ابراهيم را كتاب و ملك عظيم داديم: نساء 54).

تمام ائمه طاهرين (ع) بر اين مطلب اجماع دارند و اجماع آنها حجت است.

زيرا رسول خدا فرمود: «من در ميان شما دو چيز سنگين ترك مى‌كنم: كتاب خدا و عترتم. از هم جدا نميشوند تا بر سر حوض بر من وارد شوند».

وانگهى هنوز مسلمانان و مؤمنين در روى زمين قدرت كامل پيدا نكرده‌اند.

بنا بر اين بايد در انتظار روزى بود كه خداوند به اين وعده خود جامه عمل بپوشد.

زيرا خدا خلف وعده نميكند.