(فَيُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ يَشاءُ): خداوند هر كه را بخواهد گرفتار تگرگ مى‌كند و بوسيله تگرگ به زراعت و مال ايشان ضرر مى‌رساند و هر كه را بخواهد از آن مصون ميدارد. بنا بر اين اصابت تگرگ بلا و صرف آن نعمت است.

(يَكادُ سَنا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصارِ): شدت درخشندگى برق‌هاى آسمانى چنان است كه نزديك است بينايى را از چشمها سلب كند. مثل «يكاد البرق يخطف ابصارهم» (نزديك است كه برق ديده‌ها را ببرد: بقره 20).

(يُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ): شب و روز را خداوند در پى يكديگر قرار ميدهد و قسمتى از يكى از آنها كم كرده، داخل ديگرى ميكند.

(إِنَّ فِي ذلِكَ لَعِبْرَةً لِأُولِي الْأَبْصارِ): در اين كار خداوند براى صاحبان عقل و بصيرت، دلالت و عبرتى است.

(وَ اللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دَابَّةٍ مِنْ ماءٍ): خداوند هر حيوان جنبنده‌اى كه بر زمين حركت مى‌كند، از نطفه آفريده است، اينكه نطفه را آب ناميده، بخاطر اين است كه اصل در آفرينش موجودات آب است، در جايى ديگر ميفرمايد:(وَ جَعَلْنا مِنَ الْماءِ كُلَّ شَيْ‌ءٍ حَيٍّ) (هر موجود زنده‌اى را از آب آفريديم: انبياء 30)( فَمِنْهُمْ مَنْ يَمْشِي عَلى‌ بَطْنِهِ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَمْشِي عَلى‌ رِجْلَيْنِ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَمْشِي عَلى‌ أَرْبَعٍ‌): دسته‌اى از موجودات زمينى، مثل مار و ماهى و كرم بر شكم حركت مى‌كنند و دسته‌اى از آنها مثل انسان و مرغها بر دو پا راه مى‌روند و دسته‌اى ديگر، مثل چهار پايان بر چهار پا راه مى‌روند. در اينجا از ذكر موجوداتى كه بيشتر از چهار پا دارند، خوددارى كرده. علت اين است كه و لو حيوان بيشتر از چهار پا داشته‌