ذات و افعالش از همه نقائص.

از امام صادق و پدرش (ع) روايت است كه: اينها مردمى هستند كه وقت نماز تجارت را ترك كرده، به نماز روى مى‌آورند و اجر آنها از كسى كه تجارت كند، بزرگتر است.

(يَخافُونَ يَوْماً تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَ الْأَبْصارُ): آنها مردمى هستند كه از روز قيامت كه روز انقلاب و ديگرگونى حالت دلها و چشمهاست و روز سوختن و پخته شدن اعضاء بدن است، مى‌ترسند.

برخى گويند: يعنى دلها ميان بيم و اميد و چشمها گاه بسمت راست و گاه به سمت چپ متوجهند، تا ببينند نامه اعمال از كدام طرف داده ميشود. آيا از سمت راست يا از سمت چپ؟

برخى گويند: يعنى دلها جابجا شده، بحنجره‌ها مى‌رسند و چشمها نابينا مى‌گردند.

برخى گويند: يعنى دلها از حال شك به حال ايمان و يقين مى‌رسند و چشمها از حال حيرت به رشد و راهنمايى مى‌رسند. آنها كه در دنيا شك داشتند، يقين پيدا ميكنند و بر علم و بصيرتشان افزوده ميشود. چنان كه قرآن ميفرمايد:(فَكَشَفْنا عَنْكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ) (پرده را از پيش چشم تو برداشتيم و چشم تو امروز تيز بين است: ق 22)( لِيَجْزِيَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ ما عَمِلُوا وَ يَزِيدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ‌): اينكارها را به اين منظور انجام ميدهند كه خدا آنها را نيكوتر از عملى كه كرده‌اند پاداش دهد و بر آنها تفضل كند.

(وَ اللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ‌): ثواب به حساب است و تفضل بدون حساب است. يعنى خدا هر كه را بخواهد از راه تفضل و كرم و بدون حساب، مورد بخشش قرار ميدهد.