(وَ لا تُكْرِهُوا فَتَياتِكُمْ عَلَى الْبِغاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّناً): اگر كنيزان شما اراده پاكدامنى و ازدواج دارند، آنها را مجبور به زنا نكنيد. اينكه شرط اراده تحصن مى‌كند بخاطر اين است كه اكراه در صورتى ممكن است كه آنها اراده تحصن داشته باشند و الا، اكراه زمينه‌اى ندارد و زن در حال عدم اراده تحصن، بالطبع بدنبال فحشاء مى‌رود، اين است فائده شرط.

(لِتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَياةِ الدُّنْيا): جائز نيست آنها را به زنا وادار كنيد و از در آمد آنها و قيمت فرزندانشان استفاده ببريد.

گويند: عبد اللَّه بن ابى شش كنيز داشت كه آنها را مجبور به زنا مى‌كرد. پس از آنكه اين آيه نازل شد، خدمت رسول خدا آمدند و شكايت كردند. خداوند هم فرمود:

(وَ مَنْ يُكْرِهْهُنَّ فَإِنَّ اللَّهَ مِنْ بَعْدِ إِكْراهِهِنَّ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌): هر كس كنيزان خود را به زنا مجبور كند، بداند كه خداوند نسبت به آنها آمرزگار و رحيم است.

(وَ لَقَدْ أَنْزَلْنا إِلَيْكُمْ آياتٍ مُبَيِّناتٍ وَ مَثَلًا مِنَ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ وَ مَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ‌):