(ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ‌): داخل شدن با اجازه برايتان بهتر است.

(لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ‌): باشد كه متوجه اوامر و نواهى و موعظه‌هاى الهى شده، از آنها پيروى كنيد.

(فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فِيها أَحَداً فَلا تَدْخُلُوها حَتَّى يُؤْذَنَ لَكُمْ‌): اگر كسى در خانه نيست كه شما را اجازه دهد، داخل نشويد. زيرا ممكن است چيزى در خانه باشد كه شما نبايد از آن اطلاع پيدا كنيد. مگر اينكه صاحبان خانه‌ها به شما اجازه دهند.

بدينترتيب به هيچ وجه نميشود داخل خانه غير شد. اعم از اينكه صاحب خانه در خانه باشد يا نباشد. مگر اينكه اجازه داده باشد. حتى جايز نيست بداخل خانه نگاه كند تا بداند كه كسى در آن هست يا نيست؟ مگر اينكه در خانه باز باشد. زيرا صاحب خانه با بازگذاشتن در، نگاه كردن را مباح دانسته است.

(وَ إِنْ قِيلَ لَكُمُ ارْجِعُوا فَارْجِعُوا هُوَ أَزْكى‌ لَكُمْ‌): اگر به شما اجازه ورود ندادند، برگرديد و لجاجت نكنيد. خواه صريحاً به شما بگويند: اجازه نيست يا قرائنى باشد كه عدم رضايت آنها را نشان دهد. برگشتن شما هم براى دنياى شما بهتر است و هم براى دين شما و هم براى پاك شدن شما.

(وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ‌): خداوند بكردار شما داناست و هيچ چيز بر او مخفى نيست.

(لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَدْخُلُوا بُيُوتاً غَيْرَ مَسْكُونَةٍ فِيها مَتاعٌ لَكُمْ‌): گناهى بر شما نيست كه داخل خانه‌هايى شويد كه در آنها متاعى نيست. در باره اين خانه‌ها اقوالى است:

1- مقصود سراها و حمامها و آسياهاست كه انسان در آنجاها كار و گرفتارى دارد (از امام صادق 7).

2- خرابه‌هايى است كه شخص براى قضاى حاجت وارد آنها ميشود.

3- دكانها و تجارتخانه‌هايى است كه متاع مردم در آنجاهاست. شعبى گويد:

همين كه صاحبان دكاكين و تجارتخانه‌ها در آنها را گشوده و اسباب خود را براى فروش‌