مقصود:

اكنون در رد و انكار آنها افزوده، مى‌فرمايد:

(وَ لَوْ لا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ ما يَكُونُ لَنا أَنْ نَتَكَلَّمَ بِهذا): چرا هنگامى كه اين سخن را شنيديد، نگفتيد: براى ما حلال نيست كه در اين حديث خوض كنيم و به آن تكلم كنيم؟

(سُبْحانَكَ هذا بُهْتانٌ عَظِيمٌ‌): و چرا نگفتيد: خدايا تو منزهى. اينكه آنها مى‌گويند: دروغى است كه كيفر آن بزرگ است؟

برخى گويند: كلمه «سبحانك» براى تعجب است. برخى گويند: يعنى خدايا ترا از اينكه معصيت كنيم، منزه ميداريم.

(يَعِظُكُمُ اللَّهُ أَنْ تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَداً إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ‌): اگر خدا و رسول را قبول داريد و موعظه‌شان را مى‌پذيريد، خدا شما را موعظه ميكند كه مادامى كه زنده‌ايد، چنين كارى تكرار نكنيد.

(وَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآياتِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ‌): خداوند آيات را در مورد امر و نهى براى شما بيان ميكند و خدا به كردار شما دانا و در كارهاى خود حكيم است و هيچكارى را بدون حكمت انجام نمى‌دهد.

اكنون تهمت زنندگان را تهديد كرده، مى‌فرمايد:

(إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ فِي- الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ): آنان كه دوست دارند زنا و زشتيها در ميان مؤمنين شيوع پيدا كند و افراد مؤمن را متهم بفاحشه مى‌كنند، در دنيا گرفتار حد و در آخرت گرفتار عذاب جهنم خواهند شد.

(وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ‌): خداوند ميداند كه در اينگونه تهمتها چه عواقب وخيمى است و شما نميدانيد.

اكنون فضل و منت خود را نسبت به آنها بيان داشته، مى‌فرمايد:

(وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّهَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ‌): اگر فضل و رحمت‌