در هر حال آيه شريفه به آدم نسبت فراموشى داده است. آيا آدم همه چيز را فراموش كرده بود؟

1- فراموش كرده بود كه اگر از درخت ممنوع بخورد از بهشت اخراج مى‌شود.

2- فراموش كرده بود كه خداوند شيطان را دشمن خودش و زنش معرفى كرده بود.

3- فراموش كرده بود كه نهى از هر نوع درختى است و او تصور ميكرد نهى از درخت خاصى است.

نظم آيات:

آيه‌(وَ كَذلِكَ أَنْزَلْناهُ قُرْآناً ...) متصل است به‌(كَذلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ) برخى گويند: متصل است به قصه موسى. يعنى همانطورى كه تورات را بر موسى نازل كرديم، قرآن را هم بتو نازل كرديم.

وجه اتصال:(وَ لَقَدْ عَهِدْنا إِلى‌ آدَمَ ...) به ما قبل اين است كه چون تصريف آيات را در قرآن ذكر كرد و نشان داد كه قرآن وسيله تذكر است، پيامبر را امر كرد كه همچون آدم عهد را فراموش نكند.

برخى گويند: متصل است به‌(وَ لا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ). يعنى از خوف فراموشى الفاظ قرآن شتاب نكن بلكه بخدا توكل كن و از او توفيق بخواه زيرا پدرت آدم عهد خدا را فراموش كرد.

برخى گويند: عطف است بر:(كَذلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ ...) يعنى پس از نقل داستان موسى بنقل داستان آدم پرداخت.