ترجمه:

به موسى وحى كرديم كه بندگان مرا شبانه ببر و براى آنها راهى خشك در دريا پديد آورد. نه از رسيدن فرعون ترسى دارى و نه از غرق شدن. فرعون با لشكريانش آنها را دنبال كرد و آب دريا آنها را فرا گرفت. فرعون مردم خود را گمراه كرد و هدايت نكرد. اى بنى اسرائيل، شما را از دشمنتان نجات داديم و با شما در جانب راست طور وعده گذاشتيم، بر شما من و سلوى نازل كرديم. از روزيهاى پاكيزه ما بخوريد و در آن سركشى نكنيد كه غضبم شما را فرا ميگيرد و هر كس گرفتار غضبم شود، بهلاكت مى‌رسد. من آمرزگار كسى هستم كه توبه كند و ايمان آرد و عمل شايسته كند.

آن گاه هدايت پذيرد.

اى موسى! چه چيز ترا به عجله واداشت كه از قومت جلو افتادى؟ گفت: آنها در پى منند. خدايا بسوى تو شتاب كردم كه خشنود گردى. خداوند فرمود: پس از تو قومت را مبتلا ساختيم و سامرى آنها را گمراه كرد. موسى با خشم و اندوه بسوى قومش باز گشته، گفت: اى قوم، آيا خداوند بر شما وعده نيكو نداد؟ آيا وقت عهد بر شما طولانى شد يا اينكه خواستيد گرفتار خشم پروردگارتان شويد و وعده مرا خلف كرديد؟

قرائت:

لا تخاف: حمزه بجزم خوانده و ديگران به رفع. رفع بنا بر اين است كه حال از فاعل «اضرب» باشد و جزم بنا بر اين است كه جواب «اضرب» باشد.

قد انجيناكم: اين كلمه و نظائر آن «و واعدناكم» و «رزقناكم» را كوفيان‌