ميخواهى صادر كن. در هر صورت ما از ايمان خود دست بردار نيستيم.

(إِنَّما تَقْضِي هذِهِ الْحَياةَ الدُّنْيا): تو هر كارى يا هر حكمى بكنى مخصوص اين جهان است. اما در عالم آخرت سلطه و حكومتى ندارى. برخى گفته‌اند: يعنى تو زندگى اين جهان را هر طور باشد مى‌گذرانى نه زندگى آخرت را.

(إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنا لِيَغْفِرَ لَنا خَطايانا): ما بخداى خويش ايمان آورده‌ايم كه از شرك و معاصى ما چشمپوشى كند.

(وَ ما أَكْرَهْتَنا عَلَيْهِ مِنَ السِّحْرِ): و گناه سحر ما را- كه به اكراه و اجبار شماست- ببخشايد.

رسم سلاطين بر اين بود كه مردم را به آموختن سحر مجبور ميكردند تا بتوانند در چنين مواقعى از آن استفاده كنند. عبد العزيز بن ابان گويد: ساحران بفرعون گفتند: موسى را در وقت خواب به ما نشان ده. فرعون به آنها نشان داد.

ديدند عصايش از او پاسدارى ميكند. گفتند: اين سحر نيست. زيرا ساحر وقتى بخواب مى‌رود سحرش باطل مى‌شود. لكن فرعون قبول نكرد و آنها را مجبور كرد كه سحر كنند.

(وَ اللَّهُ خَيْرٌ وَ أَبْقى‌): خداوند و پاداشش براى ما از تو بهتر و پايدارتر است.

برخى گويند: يعنى خداوند ثوابش براى مؤمنين بهتر و كيفرش براى عاصيان پايدارتر است و اين جمله جواب:(وَ لَتَعْلَمُنَّ أَيُّنا أَشَدُّ عَذاباً وَ أَبْقى‌) است.

تا اينجا نقل گفتار ساحران تمام مى‌شود. سپس خداوند مى‌فرمايد:

(إِنَّهُ مَنْ يَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا يَمُوتُ فِيها وَ لا يَحْيى‌): مجرم يعنى كافر يا كسى كه رفتارش چون رفتار فرعون باشد. كسانى كه مجرم باشند و به- پيشگاه خداوند آيند، گرفتار آتش دوزخند. نمى‌ميرند تا راحت شوند و نه حيات ديگرى كه راحتى داشته باشد، پيدا مى‌كنند. بلكه همواره گرفتار كيفرند.

(وَ مَنْ يَأْتِهِ مُؤْمِناً قَدْ عَمِلَ الصَّالِحاتِ فَأُولئِكَ لَهُمُ الدَّرَجاتُ الْعُلى‌): كسانى كه خدا و انبياء را تصديق كرده باشند و بحضور خدا آيند و وظائف عملى خود را