ترجمه:

فرعون گفت: اى موسى، آمده‌اى كه با سحر خود ما را از سرزمينمان خارج گردانى؟ ما هم سحرى مثل سحر تو خواهيم آورد، ميان ما و خودت وعده‌گاهى قرار ده كه ما و تو از آن وعده‌گاه مساوى تخلف نكنيم. موسى گفت: وعده‌گاه شما روز زينت و هنگام بامداد است كه مردم از خانه‌ها خارج مى‌شوند، فرعون از موسى منصرف گرديد و تدبير و نيرنگ خود را فراهم آورد سپس بيامد. موسى به ايشان گفت واى بر شما، بخداوند نسبت دروغ ندهيد كه شما را گرفتار عذاب مى‌كند و آنهايى كه بخدا نسبت دروغ ميدهند زيانكارند. آنها در باره موسى به نزاع پرداختند و نجواى خود را مخفى داشته، گفتند: اين دو، ساحرانى هستند كه ميخواهند شما را با سحر خود از سرزمينتان خارج گردانند و طريقه برتر شما را از كف شما ببرند. شما تدبير خود را فراهم كنيد و صف ببنديد كه امروز پيروزى از آن كسى است كه برترى دارد.

گفتند: اى موسى يا تو عصا را مى‌اندازى يا ما اولين كسى هستيم كه وسائل خود را مى‌افكنيم. گفت: بلكه شما بيفكنيد. در اين هنگام ريسمانها و عصاهايشان از نيروى سحرشان بخيال موسى حركت ميكردند.

قرائت:

لا نخلفه: ابو جعفر به جزم و باقى به رفع خوانده‌اند. جزم بنا بر اين است كه جواب امر باشد. و بنا بر رفع در محل نصب و صفت است براى «موعداً» سوى: حجازيان و ابو عمرو و كسايى بكسر سين و ديگران بضم خوانده‌اند. اما در صفات بضم سين اولى است.

يوم الزينة: حفص به نصب «يوم» قرائت كرده و در اين صورت ظرف است و ديگران به رفع خوانده‌اند و خبر است يعنى: «وقت موعدكم يوم الزينة» فيسحتكم: كوفيان غير از ابو بكر بضم ياء از باب افعال و ديگران بفتح ياء بصيغه ثلاثى مجرد خوانده‌اند و هر دو بيك معنى است.

ان هذان: ابو عمرو «ان هذين» خوانده است و بنا بر اين «ان» مخففه از مثقله‌