برخى گفته‌اند: يعنى مى‌خواهيم غير از اين دو علامت، آيات و علامات ديگرى هم بتو ارائه دهيم.

برخى گفته‌اند: منظور از اين آيات، هلاك فرعون و قوم اوست.

پس از آنكه خداوند معجزه‌ها را به او نشان داد، او را امر به تبليغ كرد و به او فرمود:

(اذْهَبْ إِلى‌ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغى‌): اكنون بمنظور دعوت فرعون نزد او برو كه او مردى جبار و طغيانگر و متجاوز است.

(قالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي‌): در اين وقت موسى تقاضا كرد كه: پروردگارا سينه‌ام را گشايش ده تا نترسم و بيمى بدل راه ندهم.

(وَ يَسِّرْ لِي أَمْرِي‌): تحمل بار سنگين رسالت را بر من آسان گردان تا بتوانم نزد اين مرد خود خواه بروم و او را به حق دعوت كنم.

(وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانِي يَفْقَهُوا قَوْلِي‌): گويند: در زبان موسى نقصانى بود كه كلمات را سريع ادا ميكرد و شنونده متوجه سخن او نميشد. برخى گفته‌اند:

هنگامى كه كودك خرد سالى بود و فرعون او را در آغوش گرفت و ريش او را كند، فرعون خواست او را بكشد. آسيه گفت: او را نكش كه كودك خرد سالى است و عقل ندارد و علامت جهلش اين است كه ميان درّ و آتش تميز نميدهد. فرعون دستور داد در و آتش آوردند و پيش روى موسى نهادند. ميخواست در را بردارد ولى جبرئيل مانع او شد و او آتش را برداشت و در دهان گذاشت و زبانش سوخت.

برخى گفته‌اند: تمام مانع از زبان موسى برداشته نشد زيرا در جاى ديگر از قول فرعون مى‌فرمايد:(وَ لا يَكادُ يُبِينُ) (سوره زخرف آيه 52) ولى حسن مى‌گويد: خداوند دعاى موسى را مستجاب كرد و گره را از زبانش گشود و اين قول صحيح است. زيرا خداوند فرمايد:(أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يا مُوسى‌) خواهش تو اى موسى برآورده شد و معنى‌(لا يَكادُ يُبِينُ) اين است كه موسى دليل و حجتى ندارد و بدينوسيله مى‌خواستند مردم را از او دور سازند.