كثيرا: صفت براى مصدر محذوف.

مقصود:

اكنون بذكر معجزاتى كه به موسى عطا كرده بود پرداخته، ميفرمايد:

(وَ ما تِلْكَ بِيَمِينِكَ يا مُوسى‌): براى اينكه موسى را وادار به تأمل در باره عصا كند تا بعداً معجزه را بدست او اجراء كند، از او مى‌پرسد: چه در دست دارى؟

(قالَ هِيَ عَصايَ أَتَوَكَّؤُا عَلَيْها): موسى در جواب مى‌گويد: عصاى من است كه در وقت راه رفتن تكيه بر آن مى‌كنم.

(وَ أَهُشُّ بِها عَلى‌ غَنَمِي‌): و بوسيله آن برگ درختان را مى‌ريزم تا گوسفندانم بخورند.

(وَ لِيَ فِيها مَآرِبُ أُخْرى‌): و نيازهاى ديگرى نيز به آن دارم. اين جمله از باب كنايه است و با ذكر لازم اراده كرده است ملزوم را. ابن عباس گويد: بوسيله آن توشه خود را بدوش مى‌كشيد و آن را بر زمين مى‌كوبيد و آب از توشه خود بيرون مى‌آورد و بوسيله آن چيزهاى خوردنى را از زمين خارج مى‌كرد و درندگان را از خود دور ميكرد و با دشمن مى‌جنگيد و در وقت آب كشيدن از چاه از آن استفاده مى‌كرد و انيس تنهايى او بود و درخت‌هاى بلند را بكمك آن خم ميكرد.

(قالَ أَلْقِها يا مُوسى‌ فَأَلْقاها فَإِذا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعى‌): بدستور خداوند عصا را بر زمين افكند و به شكل مارى در آمد كه با سرعت حركت مى‌كرد. برخى گفته‌اند:

به شكل مار زرد رنگى در آمد كه همچون اسب داراى يال بود و هم چنان بزرگ شد تا به شكل اژدهاى عظيمى در آمد. برخى گفته‌اند: لحظه‌اى پس از آنكه عصا را بر زمين افكند به شكل بزرگترين اژدهايى در آمد كه كمتر كسى آن را ديده بود.

همچون كره شترى بود كه سنگها را مى‌بلعيد و درختها را از ريشه برمى‌آورد و از چشمانش آتش بيرون مى‌جهيد و سر خميده عصا بگردن اژدها تبديل شده، در آن موهايى روئيده بود به شكل نيزه. موسى همين كه اين منظره را ديد، بعقب رفت.

سپس بياد خداوند افتاد و از روى شرم و حيا بر جاى خود ايستاد. از جانب خداوند