اطمينان يابد و اگر فتنه‌اى بدو رسد، روگردان شود. دنيا و آخرت را زيان كرده است.

اين است زيان آشكار. جز خدا چيزهايى را ميخواند كه به او سود و زيان نميرساند.

اين است گمراهى آشكار. كسى را ميخواند كه زيانش از سودش نزديكتر است. چه دوست و همدمى بد است! خدا مردم مؤمن و نيكوكار را به بهشت كه در زير آن نهرها روان است داخل ميكند. خدا هر چه بخواهد ميكند. كسى كه گمان دارد كه خدا پيامبر را در دنيا و آخرت يارى نميكند، ريسمانى به آسمان كشد، آن گاه قطع كند و ببيند آيا نيرنگش چيزى را كه مايه خشم او شده است مى‌برد؟

قرائت:

خسر الدنيا: برخى «خاسر الدنيا» خوانده‌اند. وجه اول اين است كه بدل است از «انقلب على وجهه» و وجه دوم اين است كه حال است.

ثم ليقطع: برخى به سكون لام و برخى به كسر لام خوانده‌اند. اصل اين لام مكسور است و بنا بر اين اگر ساكن شود بخاطر اين است كه حرف عطف جزء كلمه شمرده شود. مثل «و ليوفوا» و «و ليطوفوا»

لغت:

حرف: طرف و جانب اطمينان: آرامش فتنه: محنت انقلاب: بازگشت عشير: همدم نصرت: يارى سبب: وسيله. به ريسمان و راه و پول «سبب» گفته مى‌شود.

اعراب:

(لَمَنْ ضَرُّهُ أَقْرَبُ‌): برخى گويند: اين لام در اصل مؤخر است. يعنى «من لضره ...» علت اين است كه لام براى قسم است و بهتر است كه مقدم شود. (مطالب و اقوال‌