به او بخشيد.

(وَ كُلًّا جَعَلْنا صالِحِينَ‌): ابراهيم و يعقوب و اسحاق را براى نبوت و رسالت شايستگى داديم.

برخى گويند: يعنى حكم كرديم كه آنها صالحند. در هر صورت اين جمله ثناى جميل است.

(وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا): آنها را پيشوايانى قرار داديم كه گفتار و كردارشان مورد اقتداى مردم بود و مردم را براه حق و دين مستقيم هدايت ميكردند.

هر كس از آنها پيروى كند، نعمت ما نصيب اوست.

(وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إِيتاءَ الزَّكاةِ): ابن عباس گويد: يعنى برنامه‌هاى نبوت و بپادارى نماز و اداى زكات را به آنها وحى كرديم.

(وَ كانُوا لَنا عابِدِينَ‌): آنها در عبادت ما مخلص بودند.

(وَ لُوطاً آتَيْناهُ حُكْماً وَ عِلْماً): بلوط حكمت يا نبوت و دانش داديم. يا اينكه او را حاكم در ميان مردم براى فصل خصومت قرار داديم و دانش مورد نيازش را به او عطا كرديم.( وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِي كانَتْ تَعْمَلُ الْخَبائِثَ‌): و او را از قريه سدوم كه مردمش مرتكب لواط مى‌شدند و راه زنى ميكردند و در مجالس خود ضرطه ميدادند، نجات داديم. قرآن در باره آنها مى‌گويد:(إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَ تَأْتُونَ فِي نادِيكُمُ الْمُنْكَرَ) (عنكبوت 29)( إِنَّهُمْ كانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فاسِقِينَ‌): آنها مردمى بودند بد كار و از طاعت خداوند بيرون.

(وَ أَدْخَلْناهُ فِي رَحْمَتِنا إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ‌): لوط را داخل در منت و نعمت خود كرديم. زيرا رفتار خود را اصلاح كرده و از زشتى‌ها دور بود.

برخى گويند: يعنى از انبيا بود.