گوش فرا ده. من خداى توام. جز من خدايى نيست. مرا پرستش كن و نماز را بياد من بپاى دار. قيامت فرا مى‌رسد. ميخواهم آن را مخفى بدارم تا هر كسى به سعى خود جزا بيند. مبادا آنهايى كه به آن ايمان ندارند و پيرو هواى نفس هستند ترا از آن باز دارند كه گرفتار هلاكت مى‌شوى.

قرائت:

ابو على مى‌گويد: كسانى كه «انى» را بكسر همزه خوانده‌اند، از لحاظ اين است كه كلام حكايت است و كسانى كه بفتح خوانده‌اند بخاطر اين است كه حرف جر از آن حذف شده است.

لاهله: حمزه اين كلمه را بضم هاء اخير خوانده است.

انا اخترتك: حمزه به همين صورت و ديگران «انا اخترناك» خوانده‌اند.

اما به صيغه مفرد با سياق آيات سازگارتر است.

طوى: ابن عامر و اهل كوفه به تنوين و ديگران بدون تنوين خوانده‌اند و اين بنا بر اين است كه كلمه منصرف يا غير منصرف باشد. وجه عدم انصراف يا اين است كه علم و مؤنث است يا اين است كه كلمه معدوله است.

اعراب:

(إِذْ رَأى‌): ظرف متعلق بمحذوف در محل نصب و حال از «حديث موسى».

(أَكادُ أُخْفِيها): اين جمله در محل رفع و خبر بعد از خبر براى «ان».

لتجزى: متعلق به «آتية» يا(أَقِمِ الصَّلاةَ).

فتردى: منصوب به اضمار «ان» در جواب نهى.

مقصود:

اكنون خداوند پيامبر خود را در برابر آزار و اذيت‌ها تسليت گفته، او را به صبر و شكيبايى فرا ميخواند. هم چنان كه موسى صبر كرد و رستگارى دنيا و آخرت نصيبش گرديد. ميفرمايد:

(وَ هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ مُوسى‌): گاهى شخص بديگرى مى‌گويد: آيا خبر فلانى‌