«اعجب عجبا».

قصص: مصدر و جانشين حال. قصص يعنى: دنبال كردن اثر چيزى.

يكى از محققين گويد: «عجبا» به تقدير «متعجبا» حال است و «قصصا» مفعول مطلق است براى فعل محذوف.

شأن نزول:

على بن ابراهيم، در تفسير خود گويد: هنگامى كه پيامبر بزرگ اسلام، قريش را از داستان اصحاب كهف، خبر داد، گفتند: ما را از داستان آن عالمى خبر ده كه خداوند به موسى دستور داد كه از وى تبعيت كند. او كيست و موسى چگونه از او پيروى كرد و داستانش چيست؟

مقصود:

(وَ إِذْ قالَ مُوسى‌ لِفَتاهُ‌): بيشتر مفسران قرآن مجيد، معتقدند كه مقصود موسى بن عمران و مقصود از «فتى» يوشع بن نون است. علت اينكه: وى را جوان يا شاگرد موسى ناميده، اين است كه وى در سفر و حضر، همراه موسى بود و از او كسب دانش ميكرد. برخى گويند: يوشع، خدمتگزار موسى بود. از اينرو موسى به او گفت: صبحانه ما را بياور. او يوشع بن نون بن افرائيم بن يوسف بن يعقوب است.

محمد بن اسحاق گويد: موسايى كه در طلب خضر بود، موسى بن ميشا بن يوسف است كه يكى از پيامبران بنى اسرائيل بوده است و او پيش از موسى بن عمران بوده است، لكن عقيده بيشتر مفسران اين است كه وى موسى بن عمران است. علاوه بر اين، هر گاه در قرآن «موسى» گفته شود، منظور همان موسى بن عمران است، چنان كه هر گاه «محمد» گفته شود، منظور پيامبر گرامى اسلام است.

على بن ابراهيم گويد: محمد بن على بن بلال براى من نقل كرد كه يونس و هشام بن ابراهيم، اختلاف كردند كه عالمى كه موسى نزد او رفت، عالمتر بود يا موسى و آيا ممكنست در زمان موسى- كه او حجت خدا بر مردم بود- كسى پيدا شود كه حجت خداوند بر موسى باشد؟!