انتظار دارند طريقه گذشتگان تكرار شود، يا اينكه عذاب در مقابل آنها قرار گيرد.

ما پيامبران را جز براى بشارت و انذار نفرستاده‌ايم. مردم كافر به باطل مجادله مى‌كنند تا حق را به آن باطل سازند و آيات مرا و آنچه كه ايشان را بدان بيم داده‌اند مسخره گرفته‌اند.

قرائت:

قبلا: اهل كوفه، اين كلمه را بدو ضمه و ديگران به كسر قاف و فتح باء خوانده‌اند. وجه آن را در سوره انعام گفته‌ايم.

لغت:

مواقعه: نزديك شدن به چيزى با شدت. وقايع حروب: جنگهايى كه گريبانگير مردم شده‌اند. توقع يعنى انتظار واقع شدن چيزى.

مصرف: راه بازگشت. شاعر گويد:

يعنى: اى زهير، آيا راهى براى بازگشت از پيرى هست؟ بلكه آيا بذل- كننده‌اى كه خود را بزحمت مى‌اندازد جاويد مى‌ماند؟! تصريف: گرداندن معنى در جهات مختلف.

ادحاض: چيزى را بهلاكت كشاندن. «مكان دحض» يعنى جايى كه پا را بلغزاند.

اعراب:

(أَنْ يُؤْمِنُوا): در محل نصب است. يعنى «ما منع الناس من الايمان الا طلب ان يأتيهم» بنا بر اين‌(أَنْ تَأْتِيَهُمْ) در محل رفع است.

(ما أُنْذِرُوا): در محل نصب و عطف است بر «آياتى».

هزوا: مفعول دوم «اتخذوا».

مقصود:

اكنون خداوند به بيان حال مجرمين پرداخته، مى‌فرمايد:

(وَ رَأَى الْمُجْرِمُونَ النَّارَ): مشركين شعله‌هاى آتش را مى‌نگرند كه با خشم و