از كسى كه به او مكر شده است و توجه ندارد به سخن خداوند كه مى‌فرمايد:

(وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ)! (غافر 44: كارم را بخدا واگذار ميكنم، زيرا خداوند به بندگان بيناست) شنيدم كه بدنبال آن ميفرمايد:

(فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا) (خداوند او را از عواقب شوم نيرنگ ايشان حفظ كرد) و تعجب دارم از كسى كه دنيا را ميخواهد و توجه نميكند بسخن خداوند كه ميفرمايد:

(ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ‌)! (همين سوره 39: هر چه خدا بخواهد، همان است و نيرويى نيست جز به خداوند) شنيدم كه بدنبال آن ميفرمايد:( فَعَسى‌ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ‌) (خداوند باغى بمن خواهد داد بهتر از باغ تو) كلمه (عسى) براى ايجاب است.

(هُنالِكَ الْوَلايَةُ لِلَّهِ الْحَقِ‌): در آنجا و در آن وقت، كه مرد كافر و مرد مؤمن با هم نزاع ميكردند، تنها خداوند بود كه بندگان را يارى ميكرد و آنها را عزت مى‌بخشيد.

پس خداوند صاحب اختيار بندگان خويش است و مى‌تواند آنها را يارى كند.

برخى گويند: «هنا لك» اشاره به روز قيامت است. يعنى: روز قيامت، اختيارات بدست خداست. در آن روز مردم، در برابر خداوند تسليم شده، به او ايمان ميآورند و از بتهاى خود اظهار تنفر ميكنند.

اين معنى از قتيبى است.

برخى گويند: يعنى خداوند در قيامت، مؤمنان را يارى و كافران را خوار مى‌كند، بنا بر اين در آن روز تمام اختيارات و قدرتها بدست خداوند است و ديگران را اختيار و قدرتى نيست.

(هُوَ خَيْرٌ ثَواباً وَ خَيْرٌ عُقْباً): پاداشى كه او مى‌دهد، از پاداش ديگران بزرگتر و بهتر و نتيجه فرمانبرداريش بهتر از نتيجه فرمانبردارى ديگران است.- اين جمله به تقدير «هو خير عقب طاعة» است.

عقب و عقبى و عاقبة بيك معنى هستند.