غرفه‌هاى خويش در امن و امانند).

برخى گفته‌اند: نهرهاى بهشت در شكافهاى زمين، جريان دارند، از اينرو گفته است:( تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهارُ).

(يُحَلَّوْنَ فِيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ‌): براى آنها در بهشت زيورهايى است كه بصورت دستبندهاى طلا مورد استفاده آنها قرار ميگيرد. سعيد بن جبير گويد: آنها را دستبندى از طلا و دستبندى از نقره و دستبندى از لؤلؤ و ياقوت است.

(وَ يَلْبَسُونَ ثِياباً خُضْراً مِنْ سُنْدُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ‌): و لباسى سبز از ديباى نازك و ديباى كلفت، بر اندام خود مى‌پوشند. برخى گويند: «استبرق» معرب كلمه فارسى «استبره» است. برخى گويند: ديباى زربفت است.

(مُتَّكِئِينَ فِيها عَلَى الْأَرائِكِ‌): آنها در بهشت در ناز و نعمتند و در حجله‌هاى شادى بر تختها آرميده‌اند. علت اينكه: مى‌گويد: آنها تكيه كرده‌اند، اين است كه:

انسان جز در حال آسايش و ايمنى و سلامت و بهره‌مند بودن از ناز و نعمت، تكيه نميكند.

(نِعْمَ الثَّوابُ وَ حَسُنَتْ مُرْتَفَقاً): پاداش آنها بزرگ و نيكوست و تختهايى كه بر آن آرميده‌اند، محل آسايش خوبى است. برخى گويند: يعنى منزل و مجلس و محل تجمع خوبى است.