[سوره الكهف (18): آيات 28 تا 29]

(وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ وَ لا تَعْدُ عَيْناكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ كانَ أَمْرُهُ فُرُطاً (28) وَ قُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنْ شاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَ مَنْ شاءَ فَلْيَكْفُرْ إِنَّا أَعْتَدْنا لِلظَّالِمِينَ ناراً أَحاطَ بِهِمْ سُرادِقُها وَ إِنْ يَسْتَغِيثُوا يُغاثُوا بِماءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ بِئْسَ الشَّرابُ وَ ساءَتْ مُرْتَفَقاً (29))

ترجمه:

با كسانى كه بامداد و شامگاه پروردگار خويش را ميخوانند و خوشنودى او را ميخواهند، با شكيبايى قرين و همدم باش و ديدگانت بخاطر زينت زندگى دنيا از آنها منصرف نشود و كسى را كه دلش را از ياد خود غافل كرده‌ايم و پيرو هواى نفس خويش است و كارش زياده‌روى است، اطاعت مكن. بگو: اين حق، از جانب پروردگار شماست. هر كه خواهد، ايمان آورد و هر كه خواهد، كافر شود. ما براى ستمكاران‌