مى‌رفت و چون پاك مى‌شد، باز مى‌گشت. در همانوقتى كه در خانه خاله خود بود در طرفى كه خورشيد مى‌تابيد ميان خود و اهل خانه حايلى ايجاد كرد كه شستشو و نظافت كند. در اين وقت جبرئيل بصورت جوانى نزد او آمد. مريم از ديدن او ناراحت شد و از او بخدا پناه برد.

(قالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمنِ مِنْكَ إِنْ كُنْتَ تَقِيًّا): گفت: من از تو بخدا پناه مى‌برم، اگر اهل تقوى هستى، از پيش من خارج شو. در اينجا بازگشت جبرئيل را مشروط به تقوى مى‌كند، زيرا آدم با تقوى، از پناه بردن بخدا وحشت مى‌كند و مرتكب گناه نمى‌شود. درست مثل اين است كه گفته شود: اگر مؤمنى، اين كار را نكن.

مقصود اين است كه اگر تقوى دارى، پند بگير. برخى گويند: منظور اين است كه تو تقوى ندارى، زيرا اگر تقوى داشتى به من نگاه نمى‌كردى.

(قالَ إِنَّما أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلاماً زَكِيًّا): جبرئيل در جواب او گفت:

من فرستاده خدايت هستم. مى‌خواهم بتو فرزندى ببخشم كه از هر آلودگى پاك باشد.

ابن عباس گويد: يعنى مى‌خواهم پيامبرى بتو ببخشم.

(قالَتْ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلامٌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَ لَمْ أَكُ بَغِيًّا): مريم گفت:

چگونه من صاحب فرزند خواهم شد، حال آنكه من همسرى نداشته‌ام و دختر آلوده‌اى هم نبوده‌ام؟! زيرا مادر شدن، بطور معمولى از راه آميزش دو جنس مخالف امكان دارد. زن زنا كار را از اينرو «بغى» گويند كه در طلب زناست.

از اين آيات بر مى‌آيد، كه غير انبيا نيز مى‌توانند اظهار معجزه كنند، زيرا مريم، پيامبر نبود. مع الوصف، ديدن يك فرشته و بشارتى كه از او شنيد و باردار شدن او بدون آميزش با مرد، از بزرگترين معجزات است.

كسانى كه اظهار معجزه را از غير پيامبر تجويز نمى‌كنند، در اين باره اقوال مختلفى دارند. بلخى گويد: اينها معجزات عيسى و اساس نبوت او هستند.