[سوره مريم (19): آيات 1 تا 6]

(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌)

(كهيعص (1) ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا (2) إِذْ نادى‌ رَبَّهُ نِداءً خَفِيًّا (3) قالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَ اشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْباً وَ لَمْ أَكُنْ بِدُعائِكَ رَبِّ شَقِيًّا (4))

(وَ إِنِّي خِفْتُ الْمَوالِيَ مِنْ وَرائِي وَ كانَتِ امْرَأَتِي عاقِراً فَهَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا (5) يَرِثُنِي وَ يَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ وَ اجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا (6))

ترجمه:

اين است داستان اجابت پروردگارت، دعاى زكريا را. هنگامى كه خدا را مخفيانه ندا كرده، گفت: خدايا استخوانم سست و سرم سفيد شده و از اجابت تو- پروردگارا- مأيوس نيستم. من از عمو زاده‌گان خود مى‌ترسم و زنم نازاست. مرا از جانب خود فرزندى بده كه از من و از آل يعقوب ارث ببرد و خدايا او را پسنديده خويش گردان.