ترجمه:

آنها را بگذاريم كه چون موج در هم آميزند و در صور دميده ميشود و آنها را گرد مى‌آوريم و جهنم را در آن روز در معرض تماشاى كافران قرار مى‌دهيم. آنان كه چشمانشان از ياد من پوشيده شده بود و قدرت شنيدن نداشتند. آيا كسانى كافر شدند پنداشتند كه بندگان من خدايان ايشانند و آنها را حمايت مى‌كنند!؟

ما دوزخ را براى كافران بعنوان جايگاه پذيرايى آماده كرده‌ايم. بگو: آيا شما را بزيانكارترين مردم آگاه كنم؟ آنها كسانى هستند كه در زندگى اين جهان، سعى ايشان تباه شد و گمان كنند كه كار نيكو مى‌كنند. آنان مردمى هستند كه به خداى خود و ملاقات او كافر شدند و اعمالشان تباه شد و روز قيامت آنها را ارزشى ندهيم و ارج نگذاريم! اين است سرنوشت شوم ايشان! بسبب اينكه كافر شدند و آيات و فرستادگان مرا استهزا كردند، كيفر ايشان جهنم است.

قرائت:

أ فحسب: از ابو بكر و يعقوب برفع باء و سكون سين نقل شده است. در اين صورت يعنى: آيا براى كافرين همين اندازه بس است كه مخلوقات مرا پرستش كنند؟

لغت:

ترك: رها كردن. اين معنى در مورد خداوند بطور مجازى صحيح است، يعنى توجهى نكرديم.

نزل: غذاى مهمان. نزيل يعنى مهمان- شاعر گويد:

يعنى: اين قوم آن چنان صاحب كرم هستند كه حقوق مهمان ايشان، بى‌نهايت بزرگ است و با حقوق خداوند برابرى مى‌كند.

اعراب:

(أَنْ يَتَّخِذُوا): منصوب به «حسب». اگر اين كلمه به سكون سين و رفع خوانده شود،( أَنْ يَتَّخِذُوا) خبر آن است.