[سوره الكهف (18): آيات 83 تا 87]

(وَ يَسْئَلُونَكَ عَنْ ذِي الْقَرْنَيْنِ قُلْ سَأَتْلُوا عَلَيْكُمْ مِنْهُ ذِكْراً (83) إِنَّا مَكَّنَّا لَهُ فِي الْأَرْضِ وَ آتَيْناهُ مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ سَبَباً (84) فَأَتْبَعَ سَبَباً (85) حَتَّى إِذا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَها تَغْرُبُ فِي عَيْنٍ حَمِئَةٍ وَ وَجَدَ عِنْدَها قَوْماً قُلْنا يا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِمَّا أَنْ تُعَذِّبَ وَ إِمَّا أَنْ تَتَّخِذَ فِيهِمْ حُسْناً (86) قالَ أَمَّا مَنْ ظَلَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُ ثُمَّ يُرَدُّ إِلى‌ رَبِّهِ فَيُعَذِّبُهُ عَذاباً نُكْراً (87))

ترجمه:

از تو در باره ذو القرنين مى‌پرسند. بگو: در باره او براى شما سخن خواهم گفت. ما او را در روى زمين قدرت بخشيديم و سبب هر چيزى را بدو عطا كرديم و او بدنبال سبب، بحركت در آمد. تا اينكه به محل غروب خورشيد رسيد، ملاحظه كرد كه در چشمه‌اى گل‌آلود غروب مى‌كند و در آنجا مردمى يافت كه گفتيم: اى ذو القرنين، يا عذاب مى‌كنى يا در ميان آنها نيكى مى‌كنى. گفت: هر كس ستم كند، عذابش مى- كنيم. سپس بسوى پروردگارش رد مى‌شود و او را عذابى سخت مى‌كند.

تعداد آيات:

از نظر كوفيان پنج و از نظر بصريان شش و از نظر اهل مدينه چهار آيه است.

كوفيان و بصريان‌( مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ سَبَباً) و( فَأَتْبَعَ سَبَباً) را دو آيه شمرده و اهل مدينه‌