مالك، طبقى از طبقات جهنم را به پيامبر نشان داد و ديگر تا وقت مرگ، خنده نكرد.

از ابو بصير نقل شده است كه امام صادق ع فرمود.

- جبرئيل پيامبر را به جايى از آسمان برد و او را رها كرده، گفت:

- هيچ پيامبرى تا كنون به جاى تو نيامده بود.

مقصود:

(سُبْحانَ الَّذِي أَسْرى‌ بِعَبْدِهِ‌): كلمه «سبحان» براى تنزيه و پاك ساختن خداوند از عيبهاست. گاهى هم اين كلمه، براى تعجب بكار مى‌رود. يعنى: پاك و منزه است خداوندى كه بنده خود محمد 6 را ببرد! بديهى است كه اين حادثه، يكى از شگفتيهاى قدرت خداوند است و آنان كه قدر عظمت او را درك نكرده و براى او شريك، قائل شده‌اند، بايد تعجب كنند.

بديهى است كه: تعجب، سبب تسبيح است و مسبب به جاى سبب، نشسته:

بنا بر اين «سبّح» يعنى «عجّب».

(لَيْلًا): گويند معراج پيامبر به وقت شب، يك سال پيش از هجرت بود.

(مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ‌): بيشتر مفسران گويند:

- پيامبر در آن شب، در خانه «ام هانى» خواهر على (ع) و همسر هبيرة بن ابى وهب مخزومى، خوابيده بود و معراجش از همانجا آغاز گشت. در اينجا مقصود از مسجد الحرام مكه است. بديهى است كه مكه و حرم، سراسر مسجد است.

حسن و قتاده گويند:

- سفر پيامبر از خود مسجد الحرام آغاز گشت.

(إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى‌): مبدء سير پيامبر مسجد الحرام و پايان آن مسجد الاقصى يعنى بيت المقدس، شمرده شده است.

علت اينكه مسجد مذكور را «اقصى» (دور) گفته‌اند، دورى مسافت آن تا مسجد الحرام است.