مسكرات بدست مى‌آوريد. (حذف ماء موصوله، فراوان است، مثل:( إِذا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ‌) به تقدير: «اذا رأيت ما ثَم ...»)( وَ رِزْقاً حَسَناً): بنا بر اين ميوه درخت خورما و انگور، براى تهيه شراب و فوايد ديگر مورد استفاده قرار مى‌گيرند. شراب، ماده‌اى مسكر و از نظر شرع حرام است.

لكن استفاده‌هاى ديگر نظير: سركه، مويز، رب، رطب و خورما حلال است و قرآن آنها را «رزق نيكو» ناميده است. اين معنى از ابن مسعود و ابن عباس و سعيد بن جبير و حسن و قتاده و مجاهد و ... است.

حاكم در صحيح خود روايت كرده است كه: از ابن عباس در باره اين آيه سؤال كردند. پاسخ داد: «سكر» فايده حرامى است كه از خورما و انگور برده ميشود و «رزق حسن» فايده‌هاى حلال.

قتاده گويد: اين آيه، پيش از تحريم شراب، نازل شده است. آيه تحريم شراب، بعد از اين آيه، در سوره مائده، نازل گرديد.

ابو مسلم گويد: نيازى به اين مطلب نداريم. اين آيه، فوايد خورما و انگور را ذكر مى‌كند، خواه شراب حلال باشد يا حرام، زيرا خداوند مردم مشرك را مخاطب ساخته، نعمتهاى خود را براى آنها شرح ميدهد. آنها شراب را مى‌نوشيدند و يكى از نعمتهاى آنان بود.

شعبى و جبائى گويند: مقصود از «سكر» نوشابه‌هاى حلال و مقصود از «رزق حسن» خوردنيهاى حلال و لذيذ است. بنا بر اين مقصود اين است كه شما انواع نوشابه‌ها و خوردنيها را از خورما و انگور تهيه مى‌كنيد.

كسانى كه خواسته‌اند از اين آيه، استفاده كنند كه شراب انگور و خورما حلال است، بخطا رفته‌اند، زيرا خداوند متعال، فقط كارهاى مردم را بيان مى‌كند و استفاده هايى كه آنها از خورما و انگور مى‌گيرند، مى‌شمارد. بديهى است كه از اين بيان، استفاده نميشود كه شراب حلال است.

در حقيقت، خداوند متعال، خبر مى‌دهد كه اين ميوه را آفريده است، تا مردم‌