ترجمه:

و هنگامى كه مشركين شركاى خود را مى‌بينند، گويند: پروردگارا اين‌ها هستند شركاى ما كه آنها را مى‌خوانديم. پس شركا به آنها پاسخ مى‌دهند كه شما دروغگو هستيد. در آن روز در برابر خداوند سر تسليم فرو مى‌آورند و نسبت‌هاى دروغى كه مى‌دادند باطل مى‌شود. آنها كه كافر شدند و از راه خدا منع كردند، بر اثر فسادشان، بر عذاب آنها مى‌افزاييم. و روزى كه در هر امتى گواهى بر ايشان برانگيزيم از خودشان و ترا بر اين امت، گواه سازيم. قرآن را بر تو نازل كرديم كه در آن بيان هر چيزى و هدايت و رحمت و بشارت است براى مسلمانان. خداوند فرمان مى‌دهد شما را به عدالت و نيكى و احسان خويشاوندان و شما را نهى مى‌كند از زشتى و منكر و ستم. شما را موعظه مى‌كند، شايد متذكر شويد.

لغت:

القاء: افكندن. «لقىّ» چيزى كه افكنده شده. «القيت اليه مقالة» سخنى براى او گفتم. «تلقّاها» پذيرفت آن را.

سلم: تسليم شدن.

تبيان: بيان. ازهرى گويد: عرب مى‌گويد: «بينت الشي‌ء تبييناً و تبيانا».

مقصود:

اكنون خداوند حال مردم مشرك را در روز قيامت وصف كرده، مى‌فرمايد:

(وَ إِذا رَأَى الَّذِينَ أَشْرَكُوا شُرَكاءَهُمْ قالُوا رَبَّنا هؤُلاءِ شُرَكاؤُنَا الَّذِينَ كُنَّا نَدْعُوا مِنْ دُونِكَ‌): همين كه در روز قيامت، مردم مشرك، بتها و شيطانهايى كه شريك خدا قرار داده‌اند، مى‌بينند، گويند: پروردگارا، اينها هستند شركاى ما كه آنها را در خدايى و پرستش شريك تو قرار داديم و ما را از دين تو گمراه كردند، بنا بر اين قسمتى از عذاب ما را به آنها برسان. برخى گويند: علت اينكه بتها و ... را شركاى مشركين دانسته، اين است كه آنها را در زراعت و چارپايان، شريك خود قرار مى‌دادند، بنا بر اين بخيال خودشان بتها با آنها شريك بودند.