برخى گويند: آنها معتقد بودند كه: خدا جسم است، از اينرو مى‌گفتند: خدا و فرشتگان را در مقابل ما بياور تا ... فرمود: خداوند منزه از اين مطالب پوچ و واهى است و داراى صفت اجسام نيست كه از آسمان فرود آيد و در مقابل شما قرار گيرد.

برخى گويند: يعنى او منزه از اين است كه معجزات را طبق ميل شما ظاهر گرداند.

هل كنت الا بشراً رسولا: بگو: اينها از طاقت و قدرت انسان خارج است.

من بشرى بيشتر نيستم. گيرم بشرى كه رسالت آسمانى دارم، بنا بر اين از عهده انجام اين كارها بر نمى‌آيم. همانطورى كه پيامبران پيش از من نيز نمى‌توانستند اين كارها را انجام دهند. بله، خداوند اگر صلاح بداند معجزات را آشكار مى‌سازد. اين كار را تا آنجا كه صلاح ديده است، انجام داده، بنا بر اين از من چيزى مطالبه نكنيد كه از قلمرو قدرت بشر، خارج است.

(وَ ما مَنَعَ النَّاسَ أَنْ يُؤْمِنُوا إِذْ جاءَهُمُ الْهُدى‌ إِلَّا أَنْ قالُوا أَ بَعَثَ اللَّهُ بَشَراً رَسُولًا): مردم مشرك، در برابر دلائل و معجزات روشن سر تسليم فرو نمى‌آورند، زيرا مى‌گويند: چگونه ممكن است كه خداوند بشرى را برسالت برانگيزد. فرستاده خدا بايد از ميان فرشتگان برانگيخته شود. اين شبهه بى‌اساس، آنها را از ايمان آوردن به پيامبر، منع مى‌كند. همانطورى كه در مورد پرستش ذات يگانه خدا، شبهه ديگرى پاسخ آنها شد و گفتند: پرستش ما شايسته خدا نيست، از اينرو سر بر آستان بتها سائيدند و به پندار خود، خداوند را عظمت و برترى دادند، در حالى كه اين كار تعظيم خدا نيست، بلكه بى‌اعتنايى بذات پاك خداوند است.

در اينجا منع را به معناى برگرداندن بكار برده و خواسته است در بيان مقصود، مبالغه بيشترى كرده باشد.

(قُلْ لَوْ كانَ فِي الْأَرْضِ مَلائِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنا عَلَيْهِمْ مِنَ السَّماءِ مَلَكاً رَسُولًا): به آنها بگو: اگر ساكنان كره زمين، همگى فرشته بودند و بر روى زمين آمد و شد داشتند، ما هم فرشته‌اى از جنس خودشان، برسالت مبعوث كرده،